Yavru Kumru

Şu an 6 adet kedisi olan arkadaşımız Güliz, bulduğu yavru kumruya bakmamızı rica etmişti. Kendisi sokaktaki kedicikleri besleyen ve gerekli gördüğünde onlara evini açan bir insan gibi insandır. Tabii kendi evinde kumruyu beslemesi mümkün değildi. Ve biz bu sayede Nejat'la kendimizi tam bir anne baba gibi hissetmeye başlamıştık. Yavru kumrumuza, şırınga içine çektiğimiz yumurtalı havuçlu besleyici karışımı ilk başlarda biraz zorla yediriyorduk. Daha sonra o da bize alıştı ve bizi gördüğünde sevinç gösterilerinde bulunmaya başladı. Kanatlarını heyecanla titretip, ince bir sesle küçük çığlıklar atıp, yerinde duramıyordu. Zaman daha da ilerleyince evin gerçek bir bireyi olmuştu. Hiç bir odada yalnız kalmıyor, biz neredeysek takip ediyor, kucağımıza, başımıza, omuzumuza konuyor ve bizi öper gibi gagalıyordu. Ve bir gün yavru kumrumuzun doğaya, kendi cinslerinin arasına karışma zamanı geldi tabii. Bütün gün balkonun kapısını açık bıraktım, balkondaki sandalyeye koydum kuşumuzu. Ama ısrarla içeri geri uçtu. Ben de ısrarla balkona tekrar çıkardım. Ertesi sabah gitmişti. Çok ağladım arkasından, bir kere bile ziyaretimize gelmedi. Ama o gerçek ailesinin yanında mutludur diye kendimi teselli ettim. Belki de şimdi göklerde bizim minik torunlarımız uçuşuyordur değil mi?!